Eva laat na haar dood een koffer achter voor haar zoon met het verhaal van haar leven en haar trouwboekje. Af en toe richt ze zich direct tot hem: ‘Lees je nog? Als dat zo is heb ik niet voor niets geleefd.’ Ze wil begrijpen wat er in haar leven is gebeurd. Alleen haar naam was een vast gegeven. Maar hoe belangrijk is een naam? Ze gaf haar zoon een naam die zijn vader verafschuwde. Als ouders het over zo iets al niet eens zijn, wat zegt dat dan over een huwelijk. Heeft liefde nog iets te betekenen? Ze heeft alles op papier gezet. Voor een beter begrip van de waarheid. Of hij er iets mee doet moet hij zelf weten.