Hebrina Blok (Axel, 1949) studeerde Nederlandse Taal- en Letterkunde, werkte als lerares en bekleedde diverse museale functies. Ze trouwde, kreeg achtereenvolgens een zoon en een dochter en mag zich sinds enkele jaren oma noemen. De dementie van haar vader vormde de aanleiding voor haar debuut De Leugenboom (2013). In dit boek beschreef ze wat Alzheimer betekent voor de directe omgeving. De tweede herziene druk (2021) kreeg een nieuwe titel: HET BRAVE KIND.
Na De Leugenboom is Hebrina blijven schrijven. Verhalen van allerlei aard die indruk op haar maken combineert ze met fantasie tot een groter geheel. Hebrina’s tweede boek, de roman De weg naar Brandon Creek (2018), speelt zich voor een deel af in Ierland. Haar personage volgt de legende van Brandaan en een onmogelijke liefde.
‘Mijn boek gaat over liefde, onrecht, verraad, moederschap. Dat heeft alles te maken met contact maken. Laat je toe dat iemand iets voor je gaat betekenen of niet. Het is zoeken naar waarheid, een eindeloze zoektocht, al eeuwenlang. Ook Brandaan ging er naar op zoek. Ik duik onder in verhalen die me raken, verbind ze en meng ze met de mijne en met mijn fantasie.’
Hebrina’s thema’s zijn: verlangen, bedrog, liefde, verraad, moederschap, psychisch verdwalen, en de zee.
In De weg naar Brandon Creek verwerkte Hebrina de vragen die ze met zich meedraagt: ‘Wat is waarheid, wat is liefde en hoe zorg ik er voor dat ik niet ten onder ga aan wat anderen van mij willen. In deze tijd van individualisering zijn steeds minder mensen zich bewust van de vragen waar het in ieders leven om draait, al eeuwenlang. Ook mijn debuut De Leugenboom, over Alzheimer, ging daar over. Mijn vader verloor de waarheid. Ik ging voor mijn gevoel over een grens door over hem te schrijven. Maar uit de vele reacties bleek dat mijn verhaal anderen hielp met die waarheid om te gaan. Schrijven heeft zin.
Schrijven betekent jezelf zijn, over drempels stappen en zoeken naar waarheid. In jezelf, in je omgeving, in verhalen, in je personages. Je zoekt het waarom, zowel in het echte als in het verzonnen leven. Er is geen verschil.’
Het boek van Brandaan uit de zesde eeuw vormt de rode draad in de roman. Dat verhaal heeft Hebrina altijd geboeid. Ze raakte er door gefascineerd toen ze las over de oceaanreis van de Ier Tim Severin, die de reis van Brandaan nauwgezet navolgde. De verhalen van Brandaan bleken op waarheid te berusten.
Hebrina zocht naar een mogelijkheid die fascinatie te verwerken in een boek.
‘Ik hoorde het wonderlijke verhaal van een zoon die pas na de dood van zijn moeder haar levensverhaal te weten kwam en nam dat als uitgangspunt. Vervolgens kwam het waargebeurde verhaal van de ellendige jeugd van Eva op mijn pad. Dat alles, gecombineerd met mijn liefde voor de Ierse kust en mijn eigen levensvragen leidde tot De weg naar Brandon Creek.’